Dag 19 - 12 juli 2012

Vanochtend heb ik lekker uitgeslapen. Normaal word ik al rond 7 uur wakker, maar nu pas om 9 uur. Ik ben naar Gundelfingen gelopen, wat een erg mooie wandeling was. Ik liep vandaag echt langs de Donau, vaak dan loopt er geen pad direct naast. Het eerste stuk waren alle bomen en takken netjes van de weg gehaald, maar toen opeens niet meer. Rechts van mij was de Donau, links was een bos met nog meer omgevallen bomen en ik had ook geen zin om terug te lopen, dus ben ik maar door gegaan.

Ik heb delen gekropen als een schildpad met mij rugzak en delen geklommen over alle bomen heen. Op enig moment was het super eng. Ik kroop onder een enorme boom door, maar toen ik op wilde staan struikelde ik omdat mijn voet achter een tak bleef haken. Daardoor gaf ik een ruk aan die tak waardoor de hele boom naar beneden kwam. Ik ben echt onder mijn rugzak gekropen en heb gewacht tot het weer stil was. Twee meter achter mij lag toen een enorme boom op de weg..

Na zo’n driehonderd meter waren de  bomen weer van de weg gehaald. Alsof mensen van 2 kanten naar elkaar toe werkten, maar toen even lunch pauze gingen houden.

In Gundelfingen is geen camping, dus ik had de keus om daar een hostel te zoeken of om de trein naar Dillingen te nemen, waar wel een camping is. Ik besloot dat laatste te doen omdat dat goedkoper is. Aangekomen bij het station bleek de trein echter pas over 2 uur te gaan. Het was ondertussen al 5 uur, dus besloot ik toch een hostel te zoeken. Bij mijn kaart stond er één die best goedkoop was. Daar ben ik heen gelopen, er was alleen niemand. Ik heb  gebeld en geklopt, maar niemand.. Toen ben ik toch maar weer terug naar het station gegaan en heb alsnog de trein genomen.

In Dillingen moest ik nog een eindje lopen, alleen bleek de camping verkeerd op mijn kaart te staan, dus ben ik wel een km om gelopen. Een goede kaart maken is ook moeilijk..

Ik heb snel mijn tent opgezet en ben gaan koken, want ik had best honger. Er zit trouwens nog steeds een beetje gas in mijn oude gasje. Toen ik hem kocht werd mij verteld dat je er hooguit 4 of 5 keer mee kon koken, dus ik heb of een wonder gasje, of ik kook heel snel, of ik heb een kabouter bij me die elke dag mijn gasje vervangt. Als dat laatste zo is dan had hij dat wel even mogen zeggen, dan had ik niet zoveel moeite hoeven doen om een nieuwe te kopen..

’s Avonds vroeg een man met 2 kinderen of ik wat bij hun kwam drinken op het terras wat bij de camping hoorde. Het was erg gezellig. Eén van de kinderen, een meisje, was negen jaar oud. Ze was echt tof, ze vertelde alle verhalen van waar ze geweest waren en wanneer haar vader of broertje iets wilden aan vullen op haar verhaal zei ze ‘nee ik wil het zelf vertellen!’. Dus eigenlijk is zij de hele avond aan het woord geweest, wat best grappig was.