Dag 6 - 29 juni 2012

Vandaag was een heel erg zware dag, maar ook de mooiste dag tot nu toe. Vanochtend werd ik rond half 8 wakker. Mij was was gelukkig droog, dus ik heb mij tas weer ingepakt. Daarna ben ik heerlijk gaan ontbijten. Er was een ontbijt buffet met heerlijke broodjes, kaas, vlees, yoghurt en taartjes. Het was fijn om weer vlees te eten, dat mis ik wel een beetje.

Om 9 uur ben ik vertrokken in de richting van het kleine station Tuttlingen Nord, ja zo klein als Tuttlingen is, heeft het wel 2 stations. Van daar was ik van plan om met de trein naar Stetten te gaan, dan zou ik 6 km afsnijden en nog 21 moeten lopen. Jammer genoeg kwam de trein maar niet opdagen.. Toen werd ik echt boos ik wist niet of ik nog langer op de trein moest wachten of dat hij echt niet meer zou komen en ik maar moest gaan lopen. Ik was op een uitgestorven industrie terrein, dus er was ook niemand aan wie ik het kon vragen. Na een half uur  te hebben gewacht en ik maar gaan lopen. Belachelijk toch, als je een station maakt, zorg dan ook dat het functioneert!!

Vanaf Stetten was het een super mooie wandeling. Ik ging voor het eerst ook wat meer de berg op en dan kon je vervolgens uitkijken over de slingers van de Donau. Ik kwam ook door de plaatsjes Mühlheim en Fridingen, die zij erg mooi. Er zijn veel kleine gekleurde huisjes en straatjes met overal bloemen!

In Fridingen ben ik nog naar een supermarkt geweest om eten voor die avond te kopen. Ik stond in de rij met mijn spulletjes toen er een bebaarde man aan mij vroeg of ik wist wat hij met een dode vogel kon doen. Hij deed een tas open en daar lag het dode diertje. Ik opperde dat hij hem kom begraven, maar dat bedoelde hij niet. Hij vond de kleuren zo mooi dat hij hem wilde op zetten, maar daar wilde hij geen geld aan uitgeven. Hij dacht dat ik als backpackende vrouw alleen, dat wel zou weten.. Ik moest hem echter teleur stellen. Hij zei dat er misschien in het bos bepaalde diertjes waren die de ingewanden er uit konden eten. Ik had meteen niet meer zo’n zin in mijn net aangeschafte avond eten en ben er maar snel vandoor gegaan.

Vanaf Fridingen ging ik over een klein paatje met prachtig uitzicht op de Donau en op de rotsen aan overkant met ergens een kasteeltje er op. Ik kon alleen jammer genoeg niet echt van het uitzicht genieten omdat ik echt helemaal kapot was, de laatste 4 km heb ik me echt voort gesleept.

In de buurt van waar een natuur campingplaats, mijn doel voor die avond, zou moeten zijn, zag ik een tenten kamp. Hoopvol liep ik daar heen, het bleek echter een schoolklas op kamp te zijn. Dan toch maar weer verder strompelen. Toen ik er wederom dacht te zijn bleek dit een zwemvereniging op kamp te zijn.. Maar gelukkig zeiden ze dat ik mijn tent er wel bij mocht zetten, dan moest ik alleen aan de eigenaar vragen of dat mocht. Daarvoor moest ik weer en km terug lopen. Mijn benen konden echt niet meer, ik stond echt op het punt om in huilen uit te barsten van vermoeidheid, maar ja dat zou me niet echt iets hebben opgeleverd, dus ben ik weer terug gelopen.

Daarna  werd  alles gelukkig veel beter. De mensen van het zwemkamp waren erg aardig en ik mocht mee barbecueën op een kampvuur. Toen werd er door verscheidene mensen een gitaar tevoorschijn gehaald  en hebben we de hele avond liedjes gezongen. Gelukkig kenden ze veel liedjes van John Lennon, the Beatels, the Roling Stones en madonna etc en geen Duitse slagers..