Ik werd vanochtend al om 6 uur wakker. Ik dacht als ik nou
snel mijn spulletjes pak en er vandoor ga dan kan er niemand meer gaan zeuren
over dat ik daar niet mag staan. Ik was alleen wel erg snel klaar, om kwart
voor 7 was ik al weer beneden in het dorpje. Ik was erg blij dat ik daar weg
was, maar in het dorpje was nog niets
open.
Ik had de vorige dag bij de toeristen informatie een
plattegrond van de stad mee genomen en op de achterkant stond een
stadswandeling langs allen bezienswaardigheden. Die ben ik maar gaan lopen en
Kehlheim blijkt een best mooi plaatsje te zijn. Toen ik klaar was waren
ondertussen de winkels open en heb ik een heerlijke warme broodjes gekocht en
camembert.
Dat stukje heb ik maar vandaag gelopen. Ik vond het
eigenlijk wel heerlijk om een dagje rustig aan te doen. Ik heb onderweg ergens
langs de Donau heerlijk in het gras gelegen en mijn broodjes opgegeten. Vanaf
Kehlheim varen en nu ook schepen op de Donau, grote toeristen boten en
vrachtschepen.
De camping is een kleine camping bij een boerderij. Het is
vandaag stralend lekker weer, dus heb ik lekker in de zon gelegen en alle
tekstjes bij mijn kaart gelezen: ik mis een boek!
Er staan hier mensen uit Belgiƫ. We hebben eerst Duits met
elkaar gepraat voordat we er achter kwamen dat we beide Nederlands konden. Vaak
als ik vertel wat ik aan het doen ben zeggen mensen iets in de richting van ‘wat
gaaf!’ en ‘echt stoer’ etc. maar deze
mensen zeiden ‘amai’ . toen moest ik meteen aan kabouter Wesley denken..
Miljaar, wat een schoon verhaal!
BeantwoordenVerwijderen